برای زبان بین المللی تعریف چندان مشخص موجود نیست اما معمولا زبان هایی که در سطح بین المللی و توسط تعداد زیادی از مردم بیشتر استفاده می شود به عنوان زبان دوم تلقی می شود.

زبان‌های رسمی سازمان ملل متحد شش زبان هستند که در جلسه‌ها و ملاقات های سازمان ملل متحد از این زبان ها استفاده می‌شوند و تمامی اسناد رسمی سازمان ملل، معمولاً و زمانی که بودجه اجازه دهد، به آن‌ها نوشته می‌شوند.

زبان‌های رسمی سازمان ملل متحد  به ترتیب حروف الفبای فارسی عبارتند از:

• زبان اسپانیایی
• زبان انگلیسی (بریتانیایی یا بریتیش)
• زبان چینی
• زبان روسی
• زبان عربی
• زبان فرانسوی

مرکز اطلاعات و آگاه‌سازی عمومی سازمان ملل متحد (UN Department of Public Information)، برای بزرگداشت گوناگونی زبان‌ها و آگاه‌سازی دربارهٔ ارتباطات بین فرهنگی، روزی از سال با مناسبتی خاص که به هر یک از زبان‌ها مربوط است را به عنوان روز آن زبان معرفی کرده‌است.

به طور کلی زبانی که بیشترین تعداد استفاده کننده را در دنیا به خود اختصاص داده است زبان انگلیسی است. زبان فرانسه در گذشته به عنوان زبان دیپلماتیک درنظر گرفته می شده اما در حال حاضر این نقشش را کم کم از دست می دهد. زبان اسپانیایی نیز در حال حاضر به دلیل گذشته ی این کشور و مستعمرات بسیار زیادی که داشته است توانسته به عنوان یک زبان بین المللی در نظر گرفته شود. امروزه در بسیاری از سازمان های بین المللی از این زبان ها به عنوان زبان پیش فرض استفاده می شود و متون و بیانیه ها معمولا به هر سه زبان بیان می شود. زبان های دیگری همچون زبان های آلمانی ، روسی ، عربی ، چینی و حتی ایتالیایی نیز تا حدودی به عنوان زبان های بین المللی در نظر گرفته می شوند. دلیل این مسئله را می توان در گستردگی جغرافیایی ( به خصوص در زبان عربی ) جستجو کرد.

منبع: صفحه زبان‌های رسمی سازمان ملل متحد ویکی پدیا